Andrzej Gawroński – wystawa fotografii
galeria prac

Odwiedzając wystawy i przeglądając katalogi z fotografią można zauważyć pewien stały nurt estetyczny. Mam na myśli zdjęcia które wyglądają przeciętnie i zwyczajnie. Możemy zadać sobie pytanie czy aby na pewno pracował nad zapisem momentu rzeczywistości artysta, czy był to kadr fotoamatora. Galerie i muzea przekierunkowały swoje założenia wystawiennicze pokazując zdjęcia prasowe, gdzie fotografia estetyzująca-komercyjna pojawiła się w świątyniach sztuki.

Marek Grygiel w opracowaniu do wystawy Nowi dokumentaliści określił ten nurt jako nowe widzenie. Z dużym prawdopodobieństwem mogę określić ten stan jako związek pomiędzy sztuką masową i jej cyfrowym bogactwem, a tradycyjnym podejściem do sztuki fotografii. Fotografia współcześnie wpisuje się w procesy wizualnej komunikacji społecznej. Widz staje się nie tylko odbiorca ale również twórcą obrazu.

Andrzej Gawroński to autor prezentujący swoje fotograficzne dokonania w Galerii Sztuki Współczesnej w Brzegu w Ratuszu poszukuje tematów swojej fotografii uczestnicząc w życiu codziennym. Staje się rejestratorem owych momentów które wg jego klucza są najważniejsze, (godne uwagi). Utrwala na odbitce fotograficznej i w swojej pamięci wspomnienia jak ślad z czarnej skrzynki, który po latach odtwarza wywołując emocje chwili danego wydarzenia. Na wystawie zobaczymy instrumenty muzyczne, buty, muzyków, sprzęt muzyczny i ruch np. talerzy perkusyjnych – radość ze wspólnego uczestnictwa w próbie rockowej. Długie czasy naświetlana pozwalają przez swoją nieostrość zapisać kinetykę która w bezruchu zapisu wciąż wibruje niemym dźwiękiem. Zdjęcie dla autora może staje się przedmiotem kultu prywatnego – może być noszone w portfelu, czy może być powieszone na ścianie jako plakat. Te wszystkie warunki świadczą o radości z obcowania z medium fotograficznym i to mnie cieszy.

Socjolog Tomasz Ferenc przeprowadził badanie na grupie użytkowników medium fotograficznego zadając im pytanie: jaka fotografia jest sztuką? Ankietowani podali zestaw cech które powinien posiadać fotograf artysta: talent, praktyka i kunszt, cechy wynikające z przekonania, że wykonanie dobrej fotografii jest nie łatwym zadaniem. Zdjęcie, które ma uchodzić za artystyczne, powinno być ekspresyjne (służące do wyrażenia indywidualizmu i uczuć), powinno wzbudzać silne emocje. Niewielka cześć respondentów odpowiedziała, że ma wyrażać piękno, przekazywać wiedzę o świecie, a także mieć zdolność kreacyjnego przetwarzania rzeczywistości. Czy te elementy zawiera fotografia Gawrońskiego?

W języku angielskim istnieje słowo snapshot oznacza trzask, klapnięcie, coś pośpiesznego, pochopnego tak jak pochopna może być decyzja. W słowniku polskim odpowiednikiem tego słowa jest zdjęcie migawkowe, które wchodzi w terminologię fachową. Bardziej nam bliskie jest słowo fotka. Fotka to coś codziennego, co można „strzelić z biodra” To chwila którą ożywia emocje przez następne sezony w których oglądamy fotografie.

W celu konfrontacji tekstu zapraszam do galerii w brzeskim Ratuszu. Otwarcie wystawy fotograficznej 09.09.2011 o godz. 18:00 czas trwania ekspozycji do końca września od poniedziałku do soboty.

Przygotował: T. Fronckiewicz

11 pytań do autora.

T.F. Skąd pochodzą te zdjęcia?

A.G. Z próby zespołu rockowego “ i “

T.F. Dlaczego są to takie ujęcia a nie inne?

A.G. Na muzykę składają się detale. I to mi się podoba. Muzyka ma swój  

klimat i charakter. 

T.F. Dlaczego zdecydowałeś się na fotografię czarno-białą?

A.G. Kocham fotografię czarno – białą

T.F. W jaki nurt fotografii się wpisujesz?

A.G. Główne tematy moich prac to: pejzaż, portret, koncerty, industri,

grafika, plakat oraz osobiste wizje.

T.F. Kto jest twoim autorytetem- wzorem w fotografii (autor, jego praca)?

A.G. Nie mam. Ja sam sobie wyznaczam kierunek w danej chwili tak jak

czuję tak fotografuję.

T.F. Czy korzystasz z ciemni czy jest to tylko obróbka labowa?

A.G. Korzystam z Fotolabu i z mojej “ciemni komputerowej”.

T.F. Czy ten cykl jest zamknięty tzn. jest refleksyjnym zapisem wydarzenia – konkretnego, muzycznego spotkania, czy jest otwartą serią rockową muzyczną?

A.G. Na obecną chwilę jest zamknięty lecz planuję go rozszerzyć.

Pytania tradycyjne zadawane najczęściej fotografikom

T.F. Jak długo zajmujesz się fotografią?

A.G. Od jesieni 1991 roku kiedy to dostałem aparat AGFA i tak się

zaczęło.

T. F. Co w niej lubisz najbardziej?

A.G. Zawsze mnie czymś zaskakuje. Lubię eksperymentować. Działam

pod wpływem chwili i mojej wizji zdjęcia. Zawsze cos odkrywam.

T.F. Jakim aparatem się posługujesz?

A.G. Kilkoma – jeden cyfrowy CANON D – 300, analogowe – NIKONY,

AGFA i ZENIT.

T.F. Na jakich obiektywach pracujesz?

A.G. Na różnych : TOKINA, NIKKON, CANNON, JUPITER, AGFA,

ZENIT, HELIOS

T.F. Skomentuj proszę:

…. Fotografowanie – podobnie, jak stosowanie wszelkich innych środków wyrazów – nie jest wymyślaniem, lecz odkrywaniem. Fotografia, to możliwość krzyku, wyzwolenia, a nie próba udowodnienia własnej oryginalności. To sposób życia.? – Henri Cartier-Bresson.

A.G. Podoba mi się słowo ODKRYWANIE. Cały czas coś odkrywamy.

Możliwość krzyku i wyzwolenia – UCZUĆ I MYŚLI – dodałbym od siebie.

Dziękuje za rozmowę T. Fronckiewicz

Andrzej Gawroński urodził się w 1972 roku w Opolu.

Mieszkam w Strzelcach Opolskich. Fotografuję od 1991 roku. Na co dzień jestem przedstawicielem handlowym, managerem muzycznym, fotografikiem, mężem i ojcem dwójki dzieci. Uczestniczył w wystawach autorskich i zbiorowych m.in. we Wrocławiu, Opolu, Rybniku, Płocku, Kuźni Raciborskiej, Jaworze, Strzelcach Opolskich itd. Jest laureatem kilku konkursów fotograficznych.